Evlilik Başka, Yuva Kurmak Başka..

                                                

Seda, Emel, Merve ve Buket dört lise arkadaşı kırklı yaşlarına geldiklerinde buluşma kararı alırlar. Yıllar sonra bir araya gelen dört arkadaş ünlü bir sahil kafesinde sohbet edip eski günleri yad ederler. Aradan yıllar geçmiş hepsi de evlenip yuva kurmuştur. Sohbet bugünkü hayatlarına gelince konu neden evlenmek istediklerine gelir.

Seda, "Otuz yaşıma geldiğimde etrafımdaki bütün arkadaşlarım evlenmiş, aralarında çocuk sahibi olanlar bile olmuştu. Bir ben bekar kalmıştım. İnsanlar bana evde kalmış gözüyle bakıyordu. Acil evlenmem gerekiyor demiştim. Evliliği herkesin sahip olması gereken bir statü zannetmişim.”

Emel, "Ben çocuk sahibi olmayı çok istemiştim. Küçük yaşlardan beri anne olmayı hayal ederdim. Her gördüğüm bebeği severdim. Anne olmayı en büyük mutluluk sanırdım. Benim de bir çocuğum oldu. Çocuk sahibi olmak için bir erkeğe ihtiyacım vardı, elde ettim ama o çocuğun bir babaya ihtiyacı olduğunu düşünemedim. Çocuğun mutsuzken sen mutlu olamıyorsun.”

Merve, “Benim evlilik hayalim bile yoktu. Hakan benim peşimden çok koştu. Her köşe başında yolumu keserdi. "Sen benim çiçeğimsin kimseye koklatmam" derdi. Şimdi her gördüğü çiçeği kokluyor. Meğer hepsi elde etmek, başkasına kaptırmamak içinmiş.”

Buket, "Ben rahat bir hayat yaşamak istedim. Yıllarca çalışıp didinmekten yorulmuştum. Geniş imkanlara sahip olmak istedim. Şimdi para var ama eş yok. Adam işten güçten eve uğrayamıyor.”

Peki, gerçekte insan neden evlenir?

Aslında insan yuva kurmak için evlenir.

Peki, nasıl yuva kurulur?

Bir evlilik ile yuva kurabilmek için beş temel ilke;

1. İhtiyaç karşılayan olmak;

Kendimizden önce karşı tarafı düşünebildiğimizde yuva kurabiliriz. Yalnızca kendi isteklerimizi hedef alırsak sadece evleniriz. Birbirimizin ihtiyaçlarını karşıladığımızda bir bütün olabiliriz. İki yarımın bir tama dönüşmesi evliliği bir yuva yapar. Bunun için bir kadın olarak neler yapmam gerektiğini; bir erkek olarak neler yapmam gerektiğini bilmem ve uygulamam lazım.

2. Değişimi kendimizde başlatmak;

Karşı tarafı değiştirmeye çalışmak yerine biz tercih edilen hale dönüştüğümüzde yuva kurabiliriz. Biz kimseyi değiştiremeyiz, yalnızca kendimizi değiştirebiliriz ama biz değişirsek çok şey değişir. Karşımızdakinin değişmesinin yolu da bizim değişmemizdir zaten..

3. Beklentilerimizi yönetebilmek;

Yüksek beklentilerimiz bizi de karşımızdakini de yorar, daha çok kusur görmemize neden olur. Bu yüzden büyük hayaller kurmak yerine karşı taraftan beklentimizi düşük tutup, kendimizden beklentimizi artırdığımızda daha kolay mutlu oluruz. Şikayet ve isteklerimizle karşı tarafı yormak yerine, beklentimiz kendimizden olduğunda, kendimizi geliştirdiğimizde dünümüzden daha iyi oluruz. Bu da bizi hem çekici yapar hem de mutluluğun anahtarına ulaşmış oluruz.

4. Sorumlulukların dengesini kurabilmek;

Hayatta hepimizin rollerine göre sorumlulukları vardır ve bu sorumluluklar bize yük olmak için değil bizi geliştirmek içindir. Kendi sorumluluklarımızı yerine getirmek önemli olduğu kadar karşımızdaki kişinin de sorumluluklarını yerine getirmesine izin vermeliyiz. Sınırları koruyup, karşı tarafın sorumluluklarını üstlenmediğimizde ya da kendi sorumluluklarımızı karşı tarafa yüklemediğimizde dengeyi koruyabiliriz. Bu da bizim sadece evli değil aynı zamanda aile olmamızı sağlar.

5. Aynı yöne bakmak;

Bir evliliği yuvaya dönüştüren, çiftleri eş yapan ortak hedefler ve ortak problemlerdir. Birbirimize bakmak değil aynı yöne bakmak bizi bir yapar. Ailenin problemlerini, hedeflerini ortak hale getirmek ve bireyselimizden üstün tutmak bizi aile yapar.

Peki, aynı yöne bakıp aynı hedefe yönelebilmek ve birbirimizin derdini dert edinebilmemiz için ne yapmamız gerekir?

Birbirimize güç gösterirsek güç kaybederiz. Tartışmalarda iki taraf da güç kaybeder. Güçlerini birleştirenlerse aile olabilir. Bir çınar gibi yıllanmasına rağmen ayakta duran ve gölgesinde dinlenilen olunur.

Tüketimlere odaklanıp başkalarının hayatlarıyla kendi hayatımızı kıyasladığımızda, her şeyin mükemmel olması derdine düştüğümüzde asıl hedefimizden uzaklaşırız. Bunun yerine kendimizi başkalarıyla ya da başkalarının imkanlarıyla kıyaslamak yerine dünümüzle kıyaslayıp, dünümüzden daha iyi olmaya çalışırsak hedefimize konsantre olabiliriz. Bu da bizi baskılara daha dayanıklı hale getirir.

Hayat aslında bize sorulan bir sorudur. Asıl gayemiz bu sorulara doğru cevap verebilmek olduğunda bizi gereksiz meşgul eden sorulardan kendimizi ve birbirimizi koruyabiliriz. Birbirimizin kusurlarına değil beraberce aynı yöne bakan kişiler olduğumuzda, sadece evlenmiş değil aile kurmuş ve yuvaya sahip olmuş olabiliriz.