Yıldızın Parladığı Anlar

Vefa nedir?

Bir dosta duyulan özlem mi?

Annene ve babana hiç bir zaman ödeyemeyeceğin bir borç mu?

Ya da bir öğrencinin, ayağı kaymakta iken hayatının akışını değiştiren öğretmenine duyduğu minnet duygusu mu?

En zor zamanında senin yanında olup destek vereni unutmamak mı?

Gamze, bu düşüncelere dalmış, denizin dalgalarına boş boş bakıyordu. Bu arada yanına oturmak için izin isteyen kadının sesini duymamıştı. Ancak omzuna dokunduğunda irkilerek baktı. 

Kadın: “Çok affedersiniz birkaç kez seslendim. Ama duymadınız yanınıza oturabilir miyim? Parkta hiç boş yer kalmamış”. Gamze şöyle bir etrafına bakındı gerçekten de ne kadar kalabalıktı. Koca kalabalığın içinde yapayalnız olduğunun hiç farkında değildi.

Dalgınlığından dolayı kadından özür diledi.

Yaşlı kadın, iyi olup olmadığını sordu.

“ Bir yardımım olur mu ? Yüzünüz biraz solgun görünüyor ” diye ekledi.

Gamze, tanımadığı bu kadının gösterdiği ilgiden biraz tedirgin olmuştu. Ama bir yanda da hoşuna gitmişti. Şu zamanda kim kime derdini soruyordu ki? Herkes yalnız kendini düşünür hale gelmişti.

Gamze bunları düşünürken, kadın elindeki kurabiyelerden uzattı. Tanımadığı birisinden bir şey almak, pek âdeti değildi. Teşekkür ederek kibarca reddetti.

“Bizim kafenin kurabiyelerinden, taze ve lezzetlidirler. Hem ikramı geri çevirmek olmaz” diyerek ısrar etti.

Gamze, bu sözü bir yerlerden hatırlamıştı. Bunun üzerine bir tane aldı. Üzeri pudra şekerli içi elmalı ve ısırır ısırmaz ağzında dağılan kurabiyenin kokusunu içine çekti. Gamze’nin eskiden çalıştığı kafenin kurabiyelerine benziyordu.

Kadın onun beğenmesinden hoşnut olmuştu. Aralarında bir yakınlık oluştu. İsimlerini paylaştılar. Yaşlı kadının adı Lale’ydi. Gamze, dalgınlığının sebebinin geçmişiyle yüzleşmek olduğunu belirtince, Lale “bazen hepimizin bunu yapması gerekiyor, geçmişe takılmadan oradan dersler çıkararak ilerlemek iyi gelebiliyor.”

İnsan geçmişi düşününce kaybettiği değerleri daha iyi anlıyor ve gelecekte aynı hataları yapmaması gerektiğini öğreniyor.

”Vefalı olmak”

Ne kadar değerli bir kavram değil mi?

Oysa çok kolay harcayabiliyoruz birbirimizi. Çok üzücü bir durum. En küçük bir hatada, insanlar birbirlerini silebiliyorlar hayatından. Oysaki yaşanılan ilişki, o andaki hatayı çözebilecek boyutta olmasına rağmen bunlar olabiliyor.

Hayatta hiç bir şey tesadüf değil, tıpkı bu karşılaşma gibi...

Eşini travmatik bir şekilde kaybeden bir tanıdığı olan Esra'dan bahsetti Gamze. Zor günler geçirdiği için patrona rica ederek tanıdığını işe aldırmıştı.

Çalışkan birisiydi Esra, işini düzgün yapan, başkalarına da yardımcı olmayı seven biriydi. Patronu hoş bir bayandı, çok iyi biriydi. Ama biraz dominanttı ve bu yönü herkesi rahatsız ederdi. Fakat Esra herkesi olumlu yönde motive ederdi. Vefalı olmaktan bahseder, “İnsanların hatalarını çok kolay bulabiliriz. Fakat iyi yönlerini görmek daha zor olduğu için daha kıymetli” derdi.

Şimdi düşününce çok haklıydı. Patronum beni en zor anımda, elemana ihtiyacı yokken işe almıştı. Fakat ben ne yaptım? Bir lafına kızıp işi bıraktım. Onun zor durumda kalmasına sebep oldum. 

Esra, kafe kapanıncaya kadar çalışmaya devam etti. O sıralar o kadar güzel gelişmeler kaydetmişti ki kendisine hayran olmuştum.

Patronumuz benim çalıştığım dönemlerde bir eğitim kurumuna gidiyordu.O aralar işten güçten çok dikkat etmemiştim.Fakat bir süre sonra ondaki değişiklikleri fark etmeye başladıkça bu eğitimi merak ettim. İstersen seni de götürebilirim dedi.Ama nasip olmayacakmış ya o gün kafede bir tartışma yaşandı. Ben biraz haksızlık etmiştim.Patron o an adaletli olanı yaptı. Ama benim nefsime uymadığı için işi bıraktım. 

Aradan bir ay geçmişti. O arada Esra defalarca aradı. Benim tarafımı tutmadığı için O’na da kızmıştım. Oysa ki yaptığı doğruydu. Haksız olan bendim.Bugün bunları daha iyi anlayabiliyorum. Geçen hafta Esra ile buluştuk. Beni bir seminere davet etti. Semineri veren de eski patronum.Bir an bocaladım. Ama öyle sıcak karşıladı ki beni utandım.

Vefalı olmak nedir? diye söze başladı. 

İnsanların büyük bir çoğunluğu vefasızlık hastalığı yaşıyor. Kimsenin kimseye değer vermediği, karşısındakini kullanıp bir daha arkasına bile bakmadığı günümüz dünyasında bu çok önemli bir kayıptır. Etrafımıza baktığımızda çoğu insanın yapılan iyiliği, yardımı unuttuğuna ya da 'zaten yapılması gereken buydu 'diye düşündüğüne şahit oluruz.

Vurdumduymazlık, haksızlıklar karşısında sessiz kalmak, hakka girmek artık normallerimiz arasına girdiği için, kimsenin bu durumdan rahatsızlık duymadığı, duyanların ise anormal görüldüğü bir dönemi yaşamaktayız. 

Vefa; senin zor zamanında sana destek olmuş ve acını paylaşmış ya da yanıldığın bir konuda sana gerçeği gösterip toparlanmana yardımcı olmuş birine duyulan minnet, şükran duygusudur.

O kişinin zor zamanında onun yanında olmaktır.

Yapılan iyiliği unutmamaktır.

İnsanın vefalı olabilmesi için; kıymet bilen, emeğe saygılı birisi olması gerekir.

Vefa, zamanla ilgili bir sınav aynı zamanda..

Zaman geçtiği halde iyiliği hatırlamak, ilk anda herkes teşekkür edebilir çünkü…

Eğer bugün senin zor anında ben senin yanında isem,'senin öykünde bana da bir pay var' diyorsam sana değer veriyorumdur.

Şu da bir tercihtir ‘elalemden bana ne, ben kendi işime bakarım’ diyen bir kişi için dünya yansa bir kalbur samanı yanmaz. Buna bencillik deriz ve olumsuz bir davranış olarak değerlendiririz değil mi?

O zaman zıddı, yani olumlu olan davranış nedir?

İnsanlara hak ettikleri ölçüde yani adaletli davranmak ve yapılan iyi bir davranışa iyilikle karşılık vermektir.

İnsan olaylar karşısında; 'Gerçek ne, sahte ne? 'ayrıştırabiliyorsa algılaması da adaletli olur. Ve kim neyi hak ediyorsa ona hakkını teslim eder. Ve bu insan vefalı olur.

Yaptığımız iyilik faydaya, gerçeğe yönelikse orada herhangi bir çıkarımız, beklentimiz yoksa o zaten yerini bulur. Ve alacağın karşılık vefa olur. Yoksa kimse kimseye durup dururken saygı duymaz, kadrini kıymetini bilmez

İşte, vefalı olmanın ilginç ve önemli kısmı şu ki; İnsan vefalı olarak sadece karşıdakine hakkını teslim etmiş olmaz; kendisi kazanan olur.

Çünkü;

• İnsanlar yapıp ettikleriyle bir karşılık alırlar..
• Sevgi, saygı, vefa, hürmet gibi kavramlara ancak hak ederek ulaşabiliriz..
• Sevgi vererek davranıyorsak, sevgi görürüz. 
• Saygılı oluyorsak saygıyı hak ederiz.
• Vefalı isek, bize de vefalı davranırlar. 

Her şey bir hak ediştir...

Ve iyiliğin karşılığı iyilikten başka nedir ki?

***

Hayatta bize kazandıran davranışlar nelerdir?

Ve bu davranışları nasıl hayatıma katabilirim?

Nasıl kazanlardan olabilirim?

***

Gerçekleri anlamak, olumlu davranışlar kazanmak, mutlu ve başarılı olabilmek için ;

Deneyimsel Tasarım Öğretisi 

seminer programları tavsiye edilir..

'Kim Kimdir'

'İlişki Ustalığı 

Başarı Psikolojisi

***