Etli Pilav

Zehra Anadolu’da küçük bir kasabada memur bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi. İkisi kız biri erkek, üç kardeşi vardı. Zehra ailenin büyük kızı olmasının etkisiyle ailedeki en olgun kişilerden biriydi. Aynı zamanda da titizdi. Adeta ikinci annesiydi ailenin...

Annesinin öğretileri ile küçük yaşta mutfakta epey marifetli olmuştu. Tatlılar, yemekler, mezeler, turşular, sofraları süsleyen o rengarenk salatalar birçoğuna hakimdi. Hangi yemeğin yanına ne iyi gider, hangi yemek nasıl servis edilmeli, bunları çok iyi biliyordu. Mutfakta olmaktan da büyük keyif alıyordu. Kendini daha da geliştirmek istiyordu. Dünya mutfağından da farklı lezzetler öğrenip yapmak istiyordu. Belki ileride küçük de olsa bir yeri olurdu. “ZEHRA’NIN YERİ” yazılı bir tabela olurdu. Masalarda rengarenk çiçekler, gelenlerin sadece yemeklerden değil, o ortamda bulunmaktan da keyif alacağı bir mekan.

“Ahh ne de güzel olur” diye geçirdi içinden.

Yaşadığı kasabada bu tür eğitimler verilmiyordu. Eğitimleri alabilmek için de yaşadığı o küçük kasabadan kilometrelerce uzaklara gitmesi gerekiyordu. Zehra bunu bir müddet düşündü. Yolun uzak olması ona zor gelmiyordu ama maddi olarak zorlanacağını biliyordu.

 “Bunun da üstesinden gelirim” dedi ve hedefinden vazgeçmedi.

Hayalini kurduğu eğitimi almak için şehrin yollarına düştü. 

Üzerinden aylar geçmişti şehre gelmesinin.. Hayalindeki aşçılık kursuna başlayalı epey zaman olmuştu.

Kursta her hafta sunulması gereken tarifler vardı. Verilen listelere göre yemekleri yapıp kurs hocasına tattırması, onay alması gerekiyordu. Ona göre de puanlama sistemi vardı.

Her gün yapılması gereken yeni listeler veriliyordu. Hafta sonunda hafta içinde yapılanların içinden en çok beğenilen yemekler değerlendirilip birinci seçiliyordu. Farklı şeyler öğrenmek, denemek Zehra’yı çok mutlu ediyordu. 

Sıra etli pilav yapımına gelmişti. Verilen tarif listesine göre yapacaktı.

“Etli pilavı da hiç sevmem” diye geçirdi içinden.

Sevmese de yapmalıydı çünkü ona verilen görev buydu. Önündeki ölçülere göre pilavı hazırlayıp pişirdi, etleri de ayrıca güzelce hazırlayıp birleştirdi. Sıra sunuma gelmişti. Özel yaldızlı porselen tabağa sunumunu hazırladı. Sıra imaj kısmına gelmişti. En son üzerine kabuğu soyulmuş badem. Birkaç nane yaprağını da ekleyerek süslemesini tamamladı.

Zehra kendi hazırladığı sunumun görseline hayran kalmıştı.

Biraz korkuyla ve heyecanla hocasına etli pilav yemeğini sundu. Önünde yaldızlı porselen tabakta, üzerinde hala dumanı tüten, leziz bir koku yayılan etli pilavı gören hoca zaman kaybetmeden hemen tadına bakmak için pilavı yemeye başladı.

Zehra’nın gözünde muhteşem bir ahenk içinde olan pilavı tattı. Ne kadar sert olduğunu ve etlerin kıvamında olmadığı anlayınca hocanın yüzü değişti. Hocasının yüzünün buruştuğunu gören Zehra üzüldü ama hocasının yorumunu beklemeye başladı.

“Biraz daha mı pişseydi Zehracığım? “ dedi hocası tebessüm ederek..

Zehra o hafta birinci olamamıştı. Ancak pişmemiş etli pilav onu yıldıramazdı. Çok çalıştı, uğraştı, ciddi bir emek sarf etti ve eğitimini alıp o küçük kasabadaki evine geri döndüğünde şunu düşünmeden edemedi.

Ne çok zaman, ne çok emek sarf etmişti ama buna değerdi.

O günlerini hatırlarken, hocasıyla yaptıkları konuşmayı anımsadı.

Eğitim sırasında bir gün hocası; 

“Bedel ödemekten, emek vermekten korkmayın. Sizler bedel ödedikçe, emek verdikçe yemekleriniz o derecede güzel ve lezzetli olur. Tıpkı hayat gibi. Hayatın her yerinde böyle. Emek verdiğin şey güzelleşir ve insan emek verdiği şeyi sever. Doğru yere emek vermeyen insan gider olmadık yerlerde enerjisini, emeğini sarf eder. Dolayısıyla işinizde iyi olmanız, yemeklerinizin güzelliği, hayatta başarılı olmanız sizin emeğinize, bedelinize bağlı. Mutlu ve başarılı olan her insan hedefi doğrultusunda doğru yerde bedel ödeyen insandır.”

Ne kadar doğru diye geçirdi içinden Zehra.. İşini öylesine yapmak değil severek yapmak, ona emek vermek ve insanlara fayda vermek ne güzel şeyler..

Yemeği sadece yapmak değil o yemek için gerekli olan malzemelerin seçiminin iyi olması, yemeğin kıvamının olması, gelen müşteri ile personelin sıcak samimi ve saygılı bir iletişiminin olması gerekir.

İnsanlara faydalı, insanların lehine olmak gerekir...

İşte tüm bunlar diğer mekanlardan farkımızı ortaya koyacaktır. Nasıl ki bir pilavda dışının eti, bademi, nanesi yeterli olmayıp pirincin kalitesi, kıvamı, lezzeti içeriği önemli olduysa hayatta da böyle olmalı diye düşündü.

Ve bir şey kaliteli ve güzel olacaksa bu sadece dışında görüntüde değil mutlaka içinde tadı, kokusu, kıvamı ve bıraktığı his de olmalı dedi. 

Aklında yine açmak istediği” ZEHRA’ NIN YERİ” vardı.

Hayatta da böyledir.

Kurduğumuz iletişim ve ilişkinin biçiminden çok o iletişimin kalitesini belirleyen şey içeriğidir. Herkesle aynı konuyu konuşamayız veya aynı şeye gülüp aynı şeye ağlayamayız. Aynı işe, aynı eğitime, aynı yola, kısaca aynı hedefe bakabilen kişiler ile iletişimimiz ve ilişkimiz daha farklıdır. Çünkü ortak veya benzer emeklerimiz vardır. Bu iletişimi ve ilişkiyi de kaliteli kılan içeriğinde bedellerin olmasıdır.. 

***

Daha mutlu, daha başarılı ilişkiler için gerçeklerin farkında mıyım?

İletişim kalitemi nasıl artırabilirim?

Hedeflerime ulaşmak için ihtiyacım olan gerçekler nelerdir?

***

Deneyimsel Tasarım Öğretisi seminer programları sevdiklerimizle kaliteli ilişkiler kurmamız, hayatta mutlu ve başarılı olmamız için ihtiyacımız olan bilgileri aktarır. 

*** 

Kim Kimdir 

İletişimde Ustalık

Başarı Psikolojisi

***