Özgür Kız

Üniversiteye gitmeyi çok istiyordu genç kız ailesinden ayrı şehirde özgür yaşayabileceği bir hayatı olacaktı. Bir meslek sahibi olup kendi ayakları üzerinde duracaktı. Kimseye hesap vermek zorunda olmayacaktı. İstediği kıyafeti alacak, istediği zaman giyecek, istediği yere gidecek, istediği kişilerle arkadaşlık edecek, istediği saatte eve dönecek istemediği hiçbir şeyi de yapmayacaktı. Özgür olacaktı evet; Genç kızın tanımına göre özgürlük buydu.

Gerçekten de özgürlük bu muydu?

İstediğimiz zaman istediğimiz şeyleri yapabilmek mi?

İstediğimiz yere istediğimiz kıyafetle gidebilmek mi?

Hayatta her sorunun gerçek bir cevabı vardı. O da çok sonra öğrendi bu soruların cevabını…

                                

Lise bittiği sene girdiği üniversite sınavında istediği puanı alamamıştı genç kız. Çünkü yeterince soru çözüp pratiğini geliştirmemişti. Üniversiteye gitmek istiyor ama çalışmayı çok da sevmiyordu. Hayatındaki keyif aldığı şeylerden de vazgeçmek istemiyordu. Ama her hedef onun için oluşturulacak sebepleri bekliyordu. Yani hayat genç kızdan bir seçim yapmasını istiyordu.

Ne büyük bir ikramdı aslında seçim yapabilmek.

Sadece insana özgü bir ikram. 

Ya ailesinin yanında özgürlüğü kısıtlanarak keyif aldığı şeyleri yapmaya devam edecek, ya da keyif aldığı şeylerden bir süreliğine uzaklaşarak hedefine yönelik bedel ödeyecekti.

Her seçim aynı zamanda bir vazgeçiştir.

Bir karar verildiği zaman hedef için birçok şeyden de vazgeçmek gerekir. Yapılması gerekenlerin hepsi birer bedeldi.

Ders çalışmalıydı, soru çözmeliydi, yürüyüş yapmalıydı, erken kalkmalıydı, beslenmesine dikkat etmeliydi. Arkadaşları sinemaya giderken o gidemeyecekti, voleybol oynarken o oynayamayacaktı, ders çalışırken müzik dinleyemeyecekti, kardeşi televizyon izlerken o izleyemeyecekti.

Tüm bunlardan uzaklaşmayı göze alamadı. Genç kız bunu anladığında çok geç olmuştu. Sınavda istediği puanı alamamıştı, dolayısıyla istediği üniversiteye gidemeyecekti. Daha doğrusu üniversitede istediği bölüme gitmek için yeterli miktarda bedel ödememişti . O zamanlar bunun farkında değildi, onun tek isteği özgür olabilmekti. O yüzden sebepleri çok da önemsemiyordu, istediği sadece sonuçtu. Üniversiteyi kazanmak. Dershaneye gidiyor orada dinlediği dersin ve çözdüğü soruların yeterli olacağını düşünüyordu. Eve geldiğinde sevdiği derslerin sadece birkaç sorusunu müzik dinlerken çözüyordu. Babası bu şekilde ders çalışmanın ona fayda vermeyeceğini söylese de işine gelmiyordu.

Sınav günü sadece hikayedeki bu bölümün son sahnesiydi. Diş Hekimi olmak istiyordu genç kız.

Bilmediği yasa ise; Hayatın bedel ve karşılığı üzerine kurulu olmasıydı.

Genç kızın aynı zamanda sınav fobisi vardı. Midesi bulanıyor karnına sancılar giriyordu. İnsan bir şeyi bu kadar çok isteyip bedelini de ödemeyince böylece sıkışıp kalıyordu. Ne süreyi yettirebildi ne de istediği bölümü kazanacak kadar soru çözebildi. Sonuçlar açıklandığında bu puanla mutlaka bir okula yerleşmesi gerektiğini düşünüyordu. İnsanın bedeli azaldıkça panik hali artıyordu.

Genç kızın özgürlüğüne kavuşma isteği daha fazla olduğu için istediği bölüm yerine, üniversitede puanının tuttuğu bölümleri yazdı. Kendisi araştırma yapmayı sevmediği, deneyim transferi almayı bilmediği için dershane hocasının söyledikleri ile sınırlı bir pencereden bakarak yaptı tercihlerini.. 

Ben bu işi yapabilir miyim? 

Bu mesleği yaparken hayat boyu mutlu olabilir miyim? 

Bana uygun mu? 

Bu konuda marifetim var mı? 

Daha bir çok soruyu analiz etmeden yirmi dört tercihini de doldurmuştu.

Tercih sonuçlarının açıklanacağı gün kalbi güm güm sanki yerinden çıkacak gibiydi. Açıklanıyordu; özgür hayatına başlayıp başlayamayacağı bugün belli olacaktı. Veee sonuç açıklandı; üçüncü tercihine girmişti. Hem kazandığı için sevinmişti hem de çok istemediği bir bölüm kazandığı için üzülmüştü. Okula kayıt oldu. Yeni taşındığı şehre adapte olmak için çok uğraştı kaç kere bir yerlere giderken kayboldu. Yollarda ayakta durmaktan, yürümekten yoruldu, ıssız yerlerinde korktu ve o şehre bedel ödediğinde orayı sevdi. Yurtta kalmaya başladı, oda arkadaşı genç kızın tamamen zıttı bir kişilikteydi. Okulu çok kalabalıktı. Bir sürü arkadaş olabileceği kişi vardı. Bedel ödediği kişileri sevdi. Tanımadığı hatta çok da sevmediği bir mesleği öğreniyordu. Derslerde ne hocanın ne dediğini anlıyor ne de bu işi yapabileceğini düşünüyordu. Çoğu kez vazgeçip okulu bırakmayı düşündü. Ama bırakmadı. Bu kendi seçimiydi. Devam etti zorladı kendini ihtiyacı olmadığı halde yarı zamanlı işe girdi. Zorunlu olmadığı halde mesleği ile ilgili stajlar yaptı. Artık mesleğini de seviyordu. O zamanlar bunu anlayamamıştı ama gerçekler ona anlatıldığında öğrendi. Hayat bedel ve karşılığı üzerine kuruluydu. İnsanlar bedel ödedikleri şeyi seviyorlardı.

Şimdi özgür müyüm diye sordu kendine?

Değildi.

Önceden ailesinin yanındayken de değildi şimdi kendi başına yaşarken de... Çünkü o zamanlar özgürlüğün genç kızdaki tanımı doğru değildi. İstediği şeyi istediği zaman yapmak değildi özgürlük. İnsan bir şeylere bağımlı olduğunda dünyanın neresine giderse gitsin özgür olamıyordu. Genç kız ailesinin yanında yaşarken üniversiteye gidebilmek için keyif aldığı şeylerden vazgeçememişti ve özgürlüğün zıddında davranmıştı.

Şimdi de vazgeçemediği her yerde özgür değildi aslında.

İnsan vazgeçebildiği kadar özgürdür.

Bu gerçeği öğrendiğinde özgürlük onda kaynar su etkisi yapmıştı. Tabii öğrendiği diğer gerçekler de…

İnsan gerçeği hakkıyla yaşayınca özgür olabiliyor. Tüm zamanlarda özgür olabilmek ümidiyle…