Rahvan Koşarken

Sandalyede geriye doğru kaykıldı ve tavana bakmaya başladı.. 

Bilgisayarın ekranı, üzerindeki yük, her taraftan çekiliyor gibiydi..

Her yönden..

Her şey çok yakın.. 

Hayatının hızı başını döndürüyordu. Sabah altıdan gece on bire kadar bir girdapta dönüyordu.. 

Okul hayatı da böyle geçmişti, yazları ve kışları.. Onun için mevsim pek fark etmezdi.

Bu hız düşünmesine izin vermiyordu. Tavandaki boşluk onu rahatlattı. 


Bu kadar koşmak ve çalışmak kalbine, beynine, sağlığına iyi gelmiyordu. 

Koşan çocukları, koşan hayvanları, tüm koşanları düşündü. Ya düşerler ya nefes nefese dururlar ya da yığılırlar. 

Kaderi hangisi olacaktı acaba? 

Hayat ne kalabalık, oysa RABBim tektir. Seni yormaz. 

Böyle zamanlarda, her yönden çekildiğinde, bir gökyüzü sana yöndür. 

Gözlerin gökyüzüne, yukarı gider. İnsanın yükselmesi ise doğru yerde eğilmeyi bilmesiyle olur… 

Gökyüzü sakin, gece her şeyi örtmüş… 

Ne de sakindir gecenin o saatleri.. 

Senin dışında.. Sen hala koşarsın, her şey dinlenirken ve dinlenmesi gerekirken.. 

Sen de sakin olsan bir.. Seni uyandıran veya uyutmayan derdinle ne de tek başınasındır. 


Koşmak seni yorduysa, kalbinde neşe de azaldıysa bir şeyler yanlış olmasın? 

Hedefe giderken hayatı kaçırmış olmayasın dedi kendine.. 

Ara vermeyi, tatil yapmayı, dinlenmeyi becermezdi.. Sıkardı böyle şeyler.. 

Bu sıkışıklık onda bağımlılık mı olmuştu yoksa? 

Bu derece zorlanmadıkça sıkılıyordu. Dokuz - altı mesaiden kaçtığı için kurumsal yerlerde duramamıştı ama şimdi yedi yirmi dört çalışıyordu.. 

Elindeki iş zor olmadıkça sıkılıyordu. Bir film, haftasonu bir kahve, bir tatil.. İki günden sonra insanlar sıkılmaz mıydı? Yoksa adrenalin bağımlısı mı olmuştum?

Yoksa ben mi ara vermeyi beceremiyordum? Ara vermeyi de bilmek gerekmez mi hayatta? 


Çünkü bu uzun bir yoldu, katettiğin yol sana bir anlık göz açıp kapama gibi gelir. 

Senin yolun uzundur. 

Yer yer yokuş olur. 

Bu yüksek vitesle uzun yol olmaz. 

Atlar nasıl koşar ?.. Onlar rahvan gider.. 

Üç ayak giderken birini boşa alırlar.. İşte bu güzelidir.. 

Senin yolda iken dinlenmen gerekir. 

Bir kahve içerken Maldivlere gitmiş kadar olman gerekir.. 

Çünkü hakikaten amacı olanın işi çoktur.

O kadar da vakit yok.. 

Yoldaki bir çiçek, gökyüzündeki bir bulut, bir gülüş, çimenlerin kokusu, denizin serin rüzgarı.. 

Her gün sana güzel bir tatil değil midir? 

En güzeli giderken dinlenmek değil midir? 

Koşan atlar gibi, göç eden kuşlar gibi.. 

Sen de yolunda, onlar da.. 

Rahvan koşarken..