Her Ölen Unutulur mu ?

Bir kuş, yer de filin üzerindeki acıtanları,

Bilir mi o filin de ihtiyacını karşıladığını?
Yoksa sadece kendini doyurmak mıdır ilgilendiği?

Bir horoz öter de sabahları,
Bilir mi insanları uyandırdığını?
Yoksa sadece kendini duyurmak mıdır ilgilendiği?

Bir ağaç havayı temizlerken,
Denizdeki algler oksijen üretirken,
Bilirler mi insana nefes olduklarını?
Yoksa onların da sadece doymak mıdır ilgilendikleri?

Bir bulut, usul usul bırakıverirken damlalarını,

Bilir mi toprağa can, insana can kattığını?

Yoksa sadece yüklerinden kurtulmak mıdır ilgilendiği?

Peki insan,

Derdini dinlerken yanındakinin,

Maaşını verirken emekçisinin,

İpeğe çevirirken salgısını böceğin, 

Kebabını satarken kestanenin,

Tamirini yaparken bineğinin,

Tedavisini yaparken bileğinin,

Farkında mıdır ihtiyaç giderdiğinin?

Yoksa sadece karşılığında ne alacağı mıdır ilgilendiği?

Çünkü eğer tek buysa ilgilendiği,

Bir ömür oyalanacak ama hiç göremeyecek demektir hakikati…

O hakikat ki tüm ilişkiler onun üzerine kuruludur.

Zaten hayat dediğin de ilişkiler ile gidilen bir yoldur.

Sorup ilgilenenlerdensen çoktan aklına düşmüştür,

Ne ola ki bu hakikat?

Öyleyse dinle yolcu;

Şudur yolunun kalitesini belirleyen o hakikat;

Bu evrende, kâinatta…

Ne kadar ihtiyaç gördün? Bil ki o kadar varsın.

Kimin elinden tuttuysan, sen onun için anlamlısın…

Elinden tutup ayağa kaldırmadıkların bilmez ki sen var mısın, hayatta mısın…

Uyanmak isteyeni uyandırabiliyorsan,

Sırtındaki acısını dindirebiliyorsan,

Ölümünden sonra toprağa can verebiliyorsan,

O toprağın tohumunu fidana çevirmesini destekleyebiliyorsan,

Tüm canlıların muhtaç olduğu havayı temizleyebiliyorsan,

Sen varsın…

Dertlere ne kadar dermansan, 

Bu hayatta o kadar varsın…

Ecelin gelse de, 

Toprak olsan da,

Dünya var oldukça devam edecek problemlere

Dünya var oldukça çözüm olacak derman sözlerin sahibiysen,

Asırlar bile geçse senin üzerinden,

Sen bu hayatta hala varsın, var olacaksın…

Bedenin burada değilken bile tutabiliyorsan elinden birilerinin, 

Sen bu hayatta hala varsın, var olacaksın…

Unutturmayı deneseler,

İftiralar etseler, düşman deseler…

Tutabildi mi sözlerin elinden birilerinin?

O zaman sen bu hayattasın. Sözlerinle var olacaksın. 

İşte hakikati fark eden ister ki sen de fark et…

O da, bu da, şu da… Herkes fark etsin…

Eğer varsa sende bir derman, deme “bende kalsın”…

Eğer varsa sende merhem bir söz, sakın deme “içimde kalsın”…

Çünkü unutma, 

Hakikat şu ya;

Bu hayatta, derman olduğun kadar varsın…