Vazgeçerek Seçtim

Havalar biraz soğumuş, sahil kenarları boşalmış, insanlar bankları, bahçeleri bırakıp  evlerine çekilmeye başlamışlardı. Kış aylarına giriş vakitleri Derin’in en sevdiği zamanlardı. Kendini çok tek hissettiği bu dönemde kitaplarını kaptığı gibi sahilde en sevdiği mekana gitmişti. Küçüklüğünden beri çok severdi tek başına ders çalışmayı, uzaklaşıp biraz düşünmeyi, hedeflerini yazmayı ve dününden bugüne nereye geldiğinin değerlendirmesini yapmayı…

Sevdiği yere gidip, kahvesini yudumlayınca; “Çok şükür, bende kendi mağarama, Hira’ma geldim.” dedi. Günlüğünü açıp geçmişten bugüne yazdıklarını okumaya başladı. Okurken “Hey gidi günler kimler gelmiş kimler geçmiş. Bazı yıllarda yazdıklarına gelince “Bir devirdi geldi ve geçti…” diye mırıldandı. 

Tek hissetmesine rağmen aslında dününden çok daha iyi hissediyordu. Çünkü bundan on yıl öncesinde ki Derin’i hiç sevmiyordu. Amaçsız, hedefsiz ne istediğini ve ne istemediğini bilmeyen çok toy, genç bir kızdı on yıl önceki Derin. Geçmişinden bugüne hayatından bir zamanlar çok sevdiği ve sevildiğini düşündüğü insanların nasıl çıktığını okuyordu.

Birden geçen yıl bu zamanlar Aralık ayında yazdığı satırlara dikkat kesildi. 

“İnsan bazen elinden geleni yapmasına rağmen ona istediği o sonuç verilmez. Çünkü insan bazen daha iyisini hak ettiği için o sonucu alamaz, bazense yeterli emeği vermediği için…”

“Evet, işte bugün aradığım bu satırlardı, çok şükür.” dedi. Geçen günlerde arkadaşlarından birinin şikayetvari konuşmalarına şahit olmuştu. “İnsanlar çok şanslılar.” diyordu. Ama Derin şans diye bir şey olmadığını çok iyi bildiği için ona cevap vermedi. Sadece soru sordu ? “Sence herhangi bir olaydaki başarı tesadüf olabilir mi ? ”Ne demek ki şans ve tesadüf ?” O ise “Amaaaan Derin yine derinlere daldın. Görmüyor musun interneti herkes ne mutlu pozlar kesiyor. Sende oturmuş burada sıkıcı sıkıcı konuşuyorsun.” dedi.

Derin sadece tebessüm etti. 

Çünkü “Her gerçek her yerde söylenip hazır olmayana anlatılmaz.” dedi içinden… Buluşma sonrası Derin arkadaşının probleminin hayatında hep sonuç isteğine konsantre olup sebep oluşturmaktan kaçması olduğunu fark etti. Bu onunda geçmişinde çok sık yaptığı hatalardan biriydi. 

Halbuki insanoğlu sonuçlardan sorumlu değildi. 

İnsan ancak istediği hedef için sebep oluşturmaktan sorumluydu. 

İstediği, ev, araba, eş, tatil, yönetici, çalışan ona verilmek zorunda değildi. İnsan sadece bunlar için doğru yöntemle doğru sebepleri oluşturabilirdi. Fakat sonucu yine kontrol edemezdi. Sonuca konsantre olduğu dönemlerde ki Derin’i düşündü. Çok gergin, stresli, telaşlı bir yerlere koşardı. Başı boş olduğunu düşünür ve çok sık yorulup şikayet ederdi. Sonuca ulaştığında da zevkten dört köşe olurdu. Fakat bu zevk çok kısa sürer, hemen farklı yeni sonuçlara koşmaya başlardı. Hayatında prensipleri olmayan, nerede durmasını ve nerede düştüğünde kalkması gerektiğini bilmeyen biriydi Derin... 

On yıl geçmişti eski Derin’in üzerinden... Zaman zaman düştüğü, canının yandığı vakitler olmuyor muydu ? oluyordu “Ama" dedi içinden…“Şimdi düşünce nasıl kalkmam gerektiğini biliyorum. Tebessümle kalkabilmeyi öğretene şükürler olsun.” 

İnsanoğlu tıpkı Derin gibi eğer amacını bilirse ve hedeflerini o amaca  yönlendirebilirse yolda yaşadıklarını yönetebilir.

Önemli olan yolda olabilmektir. 

Yürüdüğü yoldan keyif alamayan insan, yolun sonundaki sonuçtan keyif alamaz.

İnsan azim ve sabır ile amacına giden yolda olmalıdır. Düşmesi, yaşadığı haksızlıklar, problemler insanı güçlendirir. Bunu fark edebilirse olayları kendi lehine çevirebilir ve yaşadığı hayatın bir anlamı olabilir.

Amaçları için vazgeçişleri olan insanlar dünlerinden daha iyi yerlerde olurlar. 

Çünkü “Her seçim aynı zamanda bir vazgeçiştir.”

• Uykusundan vazgeçen,
• Gereksiz harcamaktan vazgeçen,
• Çok sevdiği ama onu hep yanlış yollara götüren arkadaşlarından vazgeçen,
• Dedikodudan  vazgeçen,
• Hırslarından vazgeçen,
• En güzel, en yakışıklı olmaktan vazgeçen,
• En güzel ve en yakışıklı olanla olmaktan vazgeçen,
• Ön yargılı olmaktan vazgeçen,
• Çözümü olmadan eleştiri yapmaktan vazgeçen,
• Şikayetten vazgeçen,
• Aşırı para kazanma isteğinden vazgeçen,
• İnsanların dünlerini bilmeden onlarla ilgili kıyas yapmak ve kötü zanlara kapılmaktan vazgeçen,
• Ertelemekten vazgeçen,
• Övgü almaktan vazgeçen,
• Kendine merhametsizlik etmekten vazgeçen,
• Beğendirme ve kabul ettirme çabasından vazgeçen…

Yeni bir sayfa açtı Derin ve başladı yazmaya…

“Mesele ne seçtiğin değildi, neye rağmen neyden vazgeçtiğindi…

Yoldayken vazgeçişleriydi insanı ilerleten… 

Gerçeği duyup da gitmek en kolay olanıydı. Duyup da dinlemek, dinleyip de kabul etmek, kabul edip de, pişman olmak ve harekete geçmekti olay… Mesele cesur bir seçimse eğer, bu en sevilmeye layık olanı seçip, O'nu sevmeyi engelleyen her şeyden de vazgeçmekti.”