Dedemin Hikayeleri; Benim Baltam Hangisi?

 

Dışarıda bardaktan boşalırcasına yağmur yağıyordu. Kendimi yorgunluktan eve zor atmıştım. İşe başladığımdan beri her gün bir öncekinden daha fazla yoruluyordum. Buna rağmen performansım git gide daha da düşüyordu. Son iki haftadır açığımı kapatabilmek için izin günlerimi de kullanmamıştım. O nedenle artık kemiklerim sabahları uyanırken sızlamaya başlamıştı. Akşam yemekte kaşığı tutarken bile elim titriyordu. Ben bu durumu düşünürken dedem endişeli bir ifadeyle sordu: 

-Hayırdır evlat yorgun ve keyifsizsin ne oldu son günlerde seni hep düşünceli görüyorum.

Ben de kendi problemlerimle dedemin canını çok sıkmamak için sadece ;“Ne olsun dedeciğim, işler biraz yoğun ben de istediğim performansı sergileyemiyorum” dedim. 

Yüz ifadem çok inandırıcı olmamış olacak ki “Gel bakayım dizimin dibine, sana bir oduncunun hikayesini anlatayım” dedi. Uzun zamandır dedemden bir hikaye dinlememiştim, iyi gelir diye hemen geçtim yanına…

Günlerden bir gün, dağların arasında bir köyde, köyün zenginlerinden birinin bir oduncuya ihtiyacı olmuş. Çok geçmeden civar köylerden gücü kuvveti yerinde birini bulmuş. Adam ilk günden oduncuyu ormanlık alana götürmüş ve “Akşama kadar bu alandan ne kadar ağaç kesebilirsen kes. Ona göre ödeme alacaksın” demiş. Oduncu da akşama kadar on sekiz ağaç kesmiş. Patron bu işten çokça memnun kalmış ve oduncuya güzel bir ücret vermiş. Elbette oduncu ertesi gün işe keyifle gelmiş, başlamış odun kesmeye. Fakat saatler çalışmasına rağmen sadece on ağaç kesebilmiş. Neyse demiş yarın daha fazla çalışırım daha fazla keserim, ücretimi tam alırım. Ertesi gün daha da fazla çalışmış ama yine ne görsün sadece sekiz ağaç kesebilmiş. Dayanamamış, akşam patronunun yanına gitmiş. “Çok özür dilerim neden böyle oluyor anlayamadım aynı saatlerde aynı gayretle çalışıyorum ama her seferinde daha az ağaç kesiyorum, çok üzgünüm” diye açıklama yapmaya çalışmış. Patron ilk önce samimi çalışanı oduncuya, sonra da elindeki baltaya bakmış. “Peki baltanı her gün ilk günkü gibi bileyip keskinleştiriyor musun?” demiş. Adam elindeki baltaya ve patronuna bakmış ve gülümseyerek yanından ayrılmış…

Akşam yatağa oduncuyu düşünerek girdim. Oduncunun baltası vardı. Peki benim neyim vardı? Marifetim, becerilerim, ilmim ve bunların bana kattığı disiplinim benim için oduncunun baltasına eşdeğerdi.. Dönüp kendimi değerlendirdiğimde sadece o günü çıkarmaya odaklandığımı fark ettim. Sadece bir önceki günden daha çok müşteri bağlamaya çalışıyordum ama ilerisini hiç düşünmüyordum. Müşterilerin ve işyerinin gerçek ihtiyacı neydi, hiç üzerine kafa yormak aklıma gelmemişti. Ya da beni başarıya ulaştıracak marifetlerime yani baltama odaklanmıyordum. Ne işyerini ne de kendimi geliştirmeye çalışmamıştım.

“Evet” dedim içimden “Şimdi oldu.” İnsan kendine yatırım yapmaktan ve marifet edinmekten vazgeçmemeli. 

Kendisini yeterli görmemeli..

Her günü bir önceki gününden daha iyi olmalı… 

İşte insan böylece bu hayattaki amacına yani mutlu ve başarılı olmaya biraz daha yaklaşabilirdi.. 

Hem kim istemez ki mutlu ve başarılı olmayı?

Peki mutlu ve başarılı olmak amacıyla ne kadar kendimize yatırım yapıyoruz ve bilmediğimiz gerçekleri öğrenmek için vakit ayırıyoruz?

  &

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, gerçeklikle beslenen bir strateji ilmidir.

Deneyimsel Tasarım Öğretisi; insanın gerçek amacını amaç edinmiştir…

Kim Kimdir ile başlayan, İlişkilerde Ustalık ve Başarı Psikolojisi ile devam eden programları; insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.

"İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri, 

En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi. 

Aynadaki kişi...

Tek başına neler yapabileceğini keşfet!" 

Yahya Hamurcu