Yaşamın Amacı

Masmavi gökyüzünü güneş pırıl pırıl aydınlatıyordu. “Ne güzel bir yaz sabahı.” diyerek gözünü açtı Burcu. Öğle sıcağı azalmaya başlayınca, yürüyüşe çıkmaya karar verdi. Hayatının amacını sorguladığı günlerden geçiyordu. Zihninde sürekli dönüp duruyordu sorular: neden, neden varım, nereye gidiyorum?...

Kafasında düşüncelerle etrafına baka baka yürümeye başladı. Bu ay ne kadar hızlı geçti böyle diye düşündü biran. İş ve çocukların okullarındaki yoğunluk onu epey bir yormuştu. Günler, haftalar, aylar peşi peşine, hızla geçip gidiyordu.“Keşke zamanın değerini zamanında anlayabilsek” diye geçirdi içinden. Yürürken bahçe duvarının arkasından gördüğü yaşlı bir amcaya takıldı gözleri. Yetmiş yaşlarındaki bu amca, elindeki çapayla sakin ama ısrarla toprağı kazıyordu. Burcu, amcayı izlemeye daldı. Adı neydi acaba? Ailesi var mıydı? Neden bu koca bahçede tek başına çalışıyordu ki? Halinden pek de şikayetçi görünmüyordu. 

Amcanın yaşama coşkusuyla toprağı işleme çabasıydı Burcu’nun dikkatini çeken. Yüzündeki o sevimli tebessüm, kendiyle barışık olduğu her halinden belli olan o duruşu, o şirin bahçıvan tulumu… Bahçedeki güzelliklere ellerinin değdiği belli oluyordu, o kısa zamanda bile yaptığı işle öyle dikkatli ve keyifle ilgileniyordu ki. Onu bu yaşta hayatabağlayan neydi?  Bu bahçenin varlığı mı, yoksa bahçeye verdiği emek mi? Bir an düşündü. “Toprakla haşır neşir olmanın verdiği sakinlikte var tabi dedi” kendi kendine. Hemen kendini hayal etti o bahçede ama nerede, ayda yılda bir izinli gününde yürüyüşe çıkmıştı. Hayatın bu koşturması içinde nerde… Diye düşüncelere dalmışken amcanın kendisine doğru geldiğini fark etmemişti: 

“Al bu marulu salata yaparsın, bak ne güzel büyümüş.”

Amca, teşekkür etme fırsatı bile vermeden hemen arkasını dönüp diğer sebzelerle ilgilenmeye koyuldu. Anlaşılan kendisine teşekkür edilsin derdi yoktu. Bahçedeki diğer sebzelerine döndü ve onları tek tek, özenle kontrol etti. Emeğine özenle bakarken bir yandan da onlarla konuşuyordu. Burcu, onunla sohbet etme isteğini engelleyemedi: 

“Amca, ben bu mahallede büyüdüm ama seni ilk defa görüyorum. Yeni taşındınız herhalde değil mi? Yorulmuyor musun bütün gün bu kocaman bahçeyle uğraşmaktan?” Aslında sadece konuşacak konu olsun istiyordu. Yoksa cevap yaşlı amcanın kuracağı sözcüklerde gizli değildi elbet. Burcu yetmiş yaşlarındaki bu amcadan saçılan yaşam enerjisini, neşeyi görebiliyordu. Bir süre büyülenmiş gibi bahçeyi ve yaşlı amcayı izlemeye daldı yeniden. O esnada onunla biraz sohbet etti. Boylu boyunca uzanan mısırlar da eşlik etti bu sohbete.

"Mısırlar olunca yine gel kızım," dedi yaşlı amca 

“Tamam, mutlaka gelirim.” dedi gülümseyerek Burcu

Mısırların ne zaman olacağını bilmiyordu ama ilk umutsuzluğa kapıldığı anda kendisini burada bulacağından emindi. Neşe, o yaşam enerjisi insana ne kadar da iyi geliyordu.

Bir süre daha bahçeyi izledi, amcanın eğilip otları ayıklamasına baktı. Bu yaşlı amcanın yaşam enerjisineimrendiğini hissetti. Nasıl bir yaşlı kadın olacağını düşünerek kendi kendine gülümsedi. Duvarın dibindeki bahçe sınırını belirleyen taşlara tutundu önce. Amcanın yüzüne yansıyan yaşam ışığına bakarak teşekkür etti…

Eve dönüş yolunda geçirdiği bu güzel günü düşünüyordu… Kendini sakin ve mutlu hissettiğini fark etti. Yaşamın amacını bulmaya çalışırken şahit olduğu bu olayın mutlaka bir anlamı olmalıydı. Hiçbir şey tesadüf olmadığına göre hayatın ona bir ikramı olmalıydı bu yaşlı amca. Belki de çok derin düşüncelere gerek yoktu. Yaşamın amacı buydu işte: nerede ne yapıyorsan bir insana ilham olacak kadar onu güzel yapmak. Mutlu olmak, ışık saçmak, insanların hayatına dokunmak. Al işte bu amca bahçesini çapalarken Burcu’nun hayatına dokunmuştu. 

 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, gerçeklikle beslenen bir strateji ilmidir.

Deneyimsel Tasarım Öğretisi; insanın gerçek amacını amaç edinmiştir…

Kim Kimdir ile başlayan, İlişkilerde Ustalık ve Başarı Psikolojisi ile devam eden programları; insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.

"İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri, 

En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi. 

Aynadaki kişi...

Tek başına neler yapabileceğini keşfet!" 

Yahya Hamurcu