Toz Pembe Hayatlar..

Bir şurada gördüğüm hayatlara bak, bir de benimkine!

Merve yine üzgündü. Derin bir nefes vererek sosyal medyadan çıkış yapıp telefonunu masaya bıraktı. Yanında annesi vardı ve öğütler veriyordu. Ama Merve annesinin dediklerine konsantre olamıyordu. Yine morali bozulmuştu. Aklı sosyal medyada izlediği hikâyelerdeydi. Arka odadan çocukların kavga sesleri daha da artmaya başlamıştı. Hemen ardından üç yaşındaki çocuğu ağlayarak yanına geldi. Çocuk ağladıkça Merve daha da sinirlendi. Bastıramadığı öfkesini çocuğundan çıkardı. Çocuk bu sefer daha çok ağlayarak anneannesinde teselli aradı. 

Merve ise kendini daha da mutsuz hissediyordu. Çünkü hiçbir şey istediği gibi gitmiyordu. 

Hiçbir gerçek insanın hayal ettiği ile baş edemez. 

'Milletin çocuğu bu yaşta yabancı dil konuşuyor, sen daha ancak bizim isimlerimizi sayıkla!' dedi. 
Annesi onu sakinleştirip, 'Kızım, neden böyle konuşuyorsun, yazık değil mi çocuğa?' dedi.  

Merve ise sitemli şekilde;
'Bana yazık değil mi? Milletin her çocuğuna ayrı bakıcısı var, bense iki çocuğa kendim bakıyorum. Bir de herkes özel okula gönderiyor, biz de erzak parası yetecek mi diye dertlenip duruyoruz. Sabrım kalmadı anne!
Başkaları arkadaşlarıyla kafelerde çay, kahve keyfi yaparken ben evi temizleyim, yemeği pişireyim, gömlekleri ütüleyim, aksama kadar çocuklara bakayım, diye didinip duruyorum. Kendime az bir vakit bile ayıramıyorum, hangi birine yetişeyim şaşırıyorum..' diye içini dökmeye başladı.

Annesi hem üzgündü  hem de anlam veremiyordu Merve’nin dert edindiklerine.. 

'Üzüldüğün şeye bak yavrum. İnsanlar sosyal medyada sadece göstermek istediklerini paylaşıyor. Gerçek hayatlarını paylaşmıyorlar ki.. Kendi hayatını o sahte hayatlarla kıyaslıyorsun. Kamera arkasında neler yaşadıklarını biliyor musun? Senin çocuklarınla çok güçlü bağın var ve her özel anına şahit oluyorsun. Çok becerikli ve pratiksin üstelik. Bir güne neler sığdırabiliyorsun. Ev işlerini kendin halledebiliyorsun ve ben evine geldiğimde bir şeye yardım etmeme bile gerek kalmıyor. Çünkü her şeyi yapıyorsun. Eşin de mutlu daha ne olsun?' 

Merve annesinin sözünü keserek;
'Ali mutlu ama ben değilim. Başkalarının eşleri sürekli güllerle eve geliyor. Ali bana hiç değer vermiyor!' 

Annesi kızının bu söylediklerine yine anlam veremedi. 

Çünkü o toz pembe hayatlar gibi değildi gerçek hayat..

'Kızım, gerçekten hiç mi kıymet vermiyor? İşten sonra eve geldiğinde her gün halini hatırını sormuyor mu? Her gün aksam yemeğinden sonra marifetlerini takdir edip övmüyor mu? Ailesinin rahat etmesi için gece gündüz çalışmıyor mu?

Bırak başkalarının paylaştığı hayatları.. Benim komşunun gelini de eşine zorla çiçekler, hediyeler aldırıp sayfasında paylaşıyordu. Oysa evde sürekli tartışıyorlardı.

Bir arkadaşımın avukat tanıdığı da söylüyordu;  o çok hayran hayran izlenilen hayatlarda her şeyi tozpembe gösteriyorlar. Ama gerçekte hiç de öyle yaşamıyorlar. Neden kendi hayatını internette gördüğün hayatlarla kıyaslıyorsun ki?' 

İşin doğrusu neydi? 

Merve artık susmuştu. Annesinin söylediklerini düşünüyordu. Aslında haklıydı. Uzun süredir kendi hayatına odaklanmayıp sürekli internette geziniyordu. O da biliyordu o eşlerin o hediyeleri almadığını…. Ya asistanlarına aldırdığını ya da eşlerini zorlayarak aldırdıklarını az çok tahmin ediyordu.  Ali’nin aslında güller, hediyeler yağdıran biri olmasa da, kendisine gerçekten değer verdiğini o da biliyordu. Çocuklarıyla geçen vaktin ne kadar kıymetli olduğunun Merve de farkındaydı. Bu kadar gösterişli hayatların, bu kadar zayıf aile ve dostluk bağları olması onun da tuhafına gidiyordu. Aslında maddiyatları belki gerçekte öyle değildi ama maneviyatlarının diplerde olduğu belliydi.. 

Bir anda geçmişte yaşadıkları da gözünün önüne geldi Merve’nin… Ali ile  evliliklerinin ilk haftasında mobilya yetişmediği için yer yatağında uyuduklarında ne kadar da  mutlulardı. O zamanlar televizyonları da yoktu ama aksam sohbetleri çok keyifliydi… Kendi kendilerine yetiyor ve gayet güzel eğleniyorlardı. Şimdi ise gösterişli ama gerçekte yaşanmayan hayatların  kıyaslarıydı aslında dengeyi bozan… 

Düşündü..

'Acaba dışarıda göründüğü gibi değil miydi her şey?' 

Merve kafasındaki bu soruları cevaplamaya çalışırken kendisine gelip ayağa kalktı. Hakkını vererek üzerinde düşündüğünde içinde bir rahatlama, omuzlarında bir hafifleme hissetti. Yüzünde mimiklerine de yansıyan  tatlı bir gülümseme ile, 

 'Anne gel bir keyif kahvesi yapayım sana!' 

Kızının rahatlamasından mutlu olan anneye de  yansıyan gülümseme ile ‘Canım kızım, önemli önemli olan başkasının ya da sosyal medyadakilerin gösterdiği sahte hayat değildir. Önemli olan kendi gerçek hayatınla ilgilenmen ve elindeki imkânların kıymetini bilmen. 

'Bak, hemen nasıl güldü yüzün!…'

&

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, gerçeklikle beslenen bir strateji ilmidir.

Deneyimsel Tasarım Öğretisi; insanın gerçek amacını amaç edinmiştir…

Kim Kimdir ile başlayan, İlişkilerde Ustalık ve Başarı Psikolojisi ile devam eden programları; insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.

"İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri, 

En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi. 

Aynadaki kişi...

Tek başına neler yapabileceğini keşfet!" 

Yahya Hamurcu