Bağışıklığın Var Mı?

Güneşli güzel bir öğlen saatiydi, etrafı ışıl ışıl saran güneş, her yeri aydınlatıyordu…

Bu mevsimin bu saatleri Işıl’ın en sevdiği zaman dilimleriydi. Çünkü annesi böyle bir günde camdan bakarken, sebepsiz yere içine dolan umut hissiyle kızına “Işıl” adını koymaya karar vermişti. O da bu hikâyeyi dinleyerek büyüdüğü için, ışıl ışıl yaz günleri ile arasında bir bağ olduğunu hissederdi hep..

Ama garip bulduğu bir şey vardı ki o da bu ışıltının kaynağına kimsenin direk bakamamasıydı. Işıltıları bu kadar güzelse kendi kim bilir ne kadar güzeldir diye düşünse bile, bu saatlerde güneşe hiç bakamazdı. Uzmanlar uyarıyordu; “Güneşin dik geldiği zamanlar, çıplak gözle uzun süre bakmayın” diye. Kısa süreli bakmak faydalı, uzun süre bakmak ise zararlı…

Zaten Işıl da kolay kolay bakamıyordu, gözleri acıyordu, sulanıyordu.

“Her şey zaten yaradılış özellikleri ile mesajını vermiyor mu ya, ne acayip!” diye düşündü. Güneşe uzun süre bakamayız. Ama uzun süre bakmamamız lazım.

Ama ışığını yansıttığı şeylere bakmak hem bizi mutlu ediyor hem de onlara da bakmamız lazım D vitaminini kullanabilmemiz için.

Ona da bakmayınca problem oluyor, sabahtan akşama binalarda tıkalı çalışanların hiç geçmeyen D vitamini eksiklikleri de bu yüzdendi ya…

“Yıllardır televizyonda yumurtanın sarısı mı beyazı mı kavgası veriyoruz. Hâlbuki ikisi de iç içe ve yenilebilecek lezzetteyse demek ki ikisini de yemek lazım.” Diye devam etti düşünmeye… Limonun yenilen tarafı ekşi ve girdiği yemeğe lezzet katarken, yenilmemesi gereken çekirdeği de çok acı. “Beni yeme” diyor aslında. Bulanık, çamurlu suyu içmemek gerekiyor.

Zaten zaruret olmadıkça da içilebilecek bir şey değil. Kana kana, lıkır lıkır içemiyorsun. 

Yapısı ile sana bir mesaj veriyor…

Tehlikeler de böyle aslında… Gözle görülebilen tehlikelerden kaçman beklenmiş. Çünkü görebiliyorsan, hissedebiliyorsan aktif olarak kaçabilir veya bir çözüm bulabilirsin. Örneğin bir yerde yangını gördün, bak tehlikenin tam olarak nerede olduğunu algılayabiliyorsan, söndürebiliyorsan söndür, söndüremiyorsan kaç.

Çözümle ilgili senden aktif olarak bir hareket bekleniyor belli ki…

Savaşta düşman üzerine geliyorsa, belli ki onunla savaşman lazım, gücüne göre bir taktik belirleyip stratejik hamlelerle üzerine gitmen lazım…

Yağmur yağdığını görebiliyorsan, şemsiyeni alman, yağmurluk giyinmen, bez ayakkabı giymemen lazım.

Yani tehlikenin yapısı da savunmanın nasıl olması gerektiğinin mesajını veriyor.

Bir de gözle görünmeyen, nereden geleceğini net olarak bilemeyeceğimiz tehlikeler var. Örneğin virüsler. İnsanlar kaçarak virüslerden kurtulabileceklerini zannederler.

Hâlbuki bilim adamlarının kendilerince ultra korunaklı kutularda taşıdıkları sürüntülerdeki virüsün, kutular hiç açılmadığı halde, çok kısa bir süre içinde tüm laboratuvarı kapladığını görmüş. Laboratuvarın öbür ucunda bile üremiş virüs…

Yani bizim zannettiğimizden çok daha öte bir yayılma güçleri var. Nasıl yangını görebiliyorsam, orada çözüme dair dış dünyaya hamle yapmam gerekiyorsa, burada yapmam gereken şey tam tersi.. 

Göremiyorsam, ona doğru hamle yapamam.

Yapısı bana bu mesajı veriyor zaten.

İçeriden, kendimi kuvvetli hale getirerek ancak bunu çözebilirim. 

Yani kendi bağışıklığımı kuvvetlendirerek! 

Virüsü bakteriyi gözümle göremiyorsam, koşarak kaçamıyorsam, böğrüne bıçak saplayıp düşman asker gibi yok edemiyorsam buna karşı ancak kendimi kuvvetlendirerek karşı koyabilirim.

Beslenmem öyle zehirsiz olmalıdır ki, bağışıklık sistemim zehirle uğraşmak zorunda kalmasın ve gerçek savunma yapabilir olsun.

Doğru besinler tüketirsem, hücrelerim doğru mikro besinlerle dolar. Bağışıklık hücreleri işlevlerini tam olarak yerine getirebilirler böylece.

Çünkü bedenin kendi aklı var ve gerçekten çok ama çok akıllı.

Dünyanın en iyi marangozuymuş gibi... Ama elinde odun yoksa en iyi marangoz olmasının ne anlamı var ki? Sanatını icra edemiyor ki? Bağışıklık hücreleri de aynen böyle.

Doğru mikro besinler yoksa hücreleri paslandıran oksijen fazlalığını temizleyecek antioksidanlar yoksa kendi mükemmel işlevini yerine getiremiyorlar!

İşte insanın bu tarz tehlikeye karşı içeriyi güçlendirmesi lazım…

Vesvese de böyledir. Zihnimizin içinden fısıldar, göremeyiz, bize söyledikleri kendi sesimizmiş gibi gelir.

Bir düşmanı göremiyorsak bizden beklenen kılıç kuşanmak değil, ondan gelecek olumsuzluklara karşı güçlenmektir.

Vesvesenin vesvese olduğunu anlamak, korkmamıza rağmen o doğruya adım atmak, cesaret göstermek… Ve işin sonunda da aslında bizi korkuttuğu gibi olmadığını görmek… Çok istesem de bana zarar verecek şeye hayır diyecek gücümün içimde olması…

“Peki…” diye düşündü Işıl.

“O zaman her insan kendine şu soruyu sorup düşünmelidir; 

Soyutta veya somutta, yeterince bağışıklığım var mı? Çünkü gözümle göremediklerime karşı beni ancak o koruyacak…”

***

İnsan nasıl güçlenir?

Güçlü olmak neden önemlidir? 

Bu hayatın gerçekleri nelerdir?

***

Deneyimsel Tasarım Öğretisi seminer programları sevdiklerimizle kaliteli ilişkiler kurmamız, hayatta mutlu ve başarılı olmamız için ihtiyacımız olan bilgileri aktarır. 

***

DTÖ Seminer Programları : 

Kim Kimdir 

İletişimde Ustalık

Başarı Psikolojisi

***