Sınır İhlali

Kuş cıvıltılarının baharı müjdelediği bir sabahtı. Güneş göz kırpıyordu pencereden. Mutlu olmak için çok sebep var diye düşündü deniz gözlerini aralarken yatakta. Kollarını başının altına aldı uzunca düşündü yattığı yerde...

Hakikaten toparlamak mümkünken niye senelerce aynı yerden gol yemişim diye düşündü. Elbette onun da yaptığı hatalar vardı. Bugüne gelmek kolay olmamıştı. 

'Hep mi beni bulur böylesi hep dost kazığı, hep dost kazığı' diye yakındığı günler geldi gözünün önüne. İnsanlar bugünlere kolay gelmiyor diye geçirdi içinden. İç sesiyle derin bir muhabbete dalmıştı ki annesinin içeriden gelen kadife sesiyle irkildi. 

-Zehra hadi yavrum kahvaltı hazır.

Ne kadar özlemişim böyle uyanmayı diye düşündü. Öğretmen olup atanmıştı. Beş sene önce başka bir şehre Zehra.

-Geliyorum annee.. Diye karşılık verip fırladı yataktan. Kaç yaşına gelirse gelsin baba evinde annesinin sesiyle uyanmayı ayrı seviyordu işte insan. 

Camı açıp güzel havayı içine çekti. Düşünmeye devam ediyordu bir yandan. Ama annesini daha fazla bekletmemek için ayrıldı sonunda özlediği odasından. Annesinin yanağına bir öpücük kondurup oturdu sandalyesine. 

-Çok özlemişim senin sesinle uyanmayı sultanım dedi.

Beş senedir memleketinden ayrıydı. Yaz tatillerinde gelip bir ay kalabiliyordu sadece baba ocağında. 

Özlem dışında bir sıkıntısı olmasa da şimdilerde ilk atandığı zaman kolay şeyler yaşamamıştı. Ev arkadaşıyla, meslektaşlarıyla hatta öğrencileriyle bile benzer problemler yaşıyordu. 

Hep bir had aşımı sınır ihlali.. Yıpranan sinirler bozulan arkadaşlıklar… Üzülüyordu bu duruma ama çözümün kendi elinde olduğunun farkında değildi yeni ev arkadaşı olan Aslı ile tanışana kadar. 

Aslı’nın insan ilişkileri çok kaliteli bir seviyedeydi.  Bu durum hep aynı yerden yara alan Zehra’nın dikkatini çekmişti. Özellikle gözlemlemeye başladı arkadaşının ilişkilerindeki tutumunu. Kendisinin yaptığının aksine herkesi aynı yere değil farklı yerlere koyuyordu Aslı. Kendisi herkese aynı davranırken Aslı temkinliydi. Kırmızı çizgileri vardı. İlişkilerinde neyi isteyip neyi istemediğiyle ilgili netti. Kimileri tanıdık kimileri arkadaş kimileri de dosttu. Bunu belirleyen de insanların tutumuydu. 

Aslı’yı gözlemledikçe yaptığı yanlışları fark etmeye başladı. Herkesi olması gerektiği yere koymak Zehra’nın yıpranan sinirlerini onardığı gibi ilişkilerini de toparlamaya başlamıştı. 

Aslı’nın ev arkadaşlığı Zehra’nın şifasına ulaşması için yol açmıştı adeta. 

Annesiyle paylaştı yaşadıklarını. Annesi zaten farkındaydı ve çok mutluydu kızının bu farkındalığa ulaşıp toparladığı ilişkilerinden. 

Kimse kimseyle sebepsiz bir araya gelmez kızım, dedi. Sen yeter ki neleri halletmen gerektiğine dikkat et, sonra oraları toparlamaya niyet et. Hayat zaten gönderir öğretmenini...